je valt

hoe kun je verdriet zo claimen dat die persoon
er alleen voor jou
terwijl anderen zij houden ook van hem
missen is nooit exclusief hoe kun
je een persoon zo toe eigenen
dat jij als een verkeerde berg
daar tussen staat een
muur waar soms een poort  op een kier
jou wel doorlaat

er ligt een houten plank over het ravijn
in het midden vermolmd
jij zakt hier doorheen, valt, suist,

ode aan de kastanje

zij vallen de kastanjes van zieke bomen aangetast door een bacterie zegt men . . . . . .

Tracing new items of "indefinable collection of attribute and other imperfection"

Tracing new items of "indefinable collection of attribute and other imperfection" _

©19 honderd en 2 duizend en nog wat 

Foto: compositie met foto 'stoel op ooitplek'



s   t   o   e   l       


met garen vastgenaaid aan het papier met spijkers in je hoofd geslagen
wat is hier zegbaar wat alleen een kronkel uit een stukje ooitplek

wijdarmig

wijdarmig breedsprakig heersers over het land wachters van eeuwen robuuste geweldenaars zij staan echt zij staan daar zij staan daar voortdurend breed als reuzen meerarmige wezens zich hoog boven het water uit toornend doorstaan zij wildplassers langs oevers keizers zijn het weerbarstige wezens tovenaars met kelken waar zij in spugen takken

Wit sneeuwlicht

'R o u t e . 6 ; 'Raam'

Dagen lang depressiegevoelens steeds ook als ik s'ochtends mijn kamer in loop walgde ik van al dat donkere die vlakke atmosfeer zich uitspreidend over mijn ongestofzuigde vloer waar vooral pindaschilletjes, die dunne bruine velletjes en broodkruimels vooral onder de stoel van A gemorste rijstkorrels uit de schillenmand gevallen uienschillen en aardappelschillen die omgekruld bijna uitgedroogd als harde stukjes huid naast afgeknipte teennagels en weggerolde bierdoppen naast gevallen paperclips en een enkele punaise tegelijk met kopspelden die soms overeind met de punt naar boven uitsteken waar ik met mijn blote voet boven opsta was daar vanochtend plotseling een omgekeerde ervaring van wit helder sneeuwlicht dat alles in geluk doopte tegelijk mij in diverse lagen van mijn leven sneeuwherinneringen tevoorschijn haalde waar ik diep tot aan mijn knieen in wegzakte waar ik mij in sprookjes waande met de liefdes in mijn leven ik meteen mij 'voel' - - - -

v e r z a d i g i n g

v e r z a d i g i n g  tot er geen enkel motief meer is dat verder werken noodzakelijk maakt 
werk ik door aan een tekening of tekst

de overlapping = essentieel

Gedraaide boom - een project

Voor het eerst in mijn leven ga ik een boom schilderen. Met gedraaide stam en gele herfstbladeren. Als contra-object in een tekening.

Opmerking genoteerd op zaterdag 31 december 2016:
de boom moet nog geschilderd worden. Mijn inner ik  heeft dit al helemaal voor elkaar. De drager, een tekening op papier, hangt klaar. In mijn hoofd staat de boom al op de voorgrond van dit ruimtelijk kader

 

Opmerking genoteerd op zaterdag 7 januari 2017:
sjablonen boom liggen klaar.  Vooral de stam met gedraaid postuur is belangrijk. De boomknop gevormd door de bladeren aan takken, vormt meer een probleem. De vraag die ik mij zelf voorleg: hoe ga ik dit aan pakken. Iemand gaf mij als tip om eerst de totale vorm in het zwart op het papier te schilderen en daaroverheen met lichte verf de vorm en details er in aan te brengen. Maar mij lijkt uitgaan van een witte ondergrond beter.