er ligt een blad ingebed

 Er ligt een blad ingebed in zand fijn gestampt geplet geconserveerd bijna vergaan. Is het triest een mensheid of is het aan zichzelf te wijten dat eenzaam en leed twee pijlers zijn is  je leven leed is leven leed is de pijn die jou drijft dwars daar doorheen te 

door te 

lopen

soms voel je je eenzaam in je kunst
je maakt 

wat in je woont wat

zich in je vastbijt

je tekent het stille

In de kamer van mijn muur

In de kamer van de muur sta jij in de kamer van je kooi

"in de kamer van je kooi sta je"

er ligt een knoop in mijn zakdoek

14.3.19 noteer ik op een vel gelinieerd papier;

propgeluid
vitragestilte

zakdoek

ingrediënten voor gedicht

op 13.3.19 noteer ik:

hoe lukt het mij om in al die Cano's te duiken van de goddelijke komedie. Ik lees. Herhaal wat ik lees. Maar het pakt mij niet. Het blijven woorden, taal.

verhaal.

Ik duik dan maar in de laatste Canto van de hel nr 33.
Want ik blijf te lang hangen aan het begin ik kom geen stap verder zo.
Wellicht via Canto 33 meteen door naar de Louteringsberg.